چسبندگی بینی بعد از عمل یکی از عوارضی است که ممکن است پس از جراحی زیبایی یا درمانی بینی رخ دهد. این عارضه زمانی اتفاق می‌افتد که بافت های داخلی بینی به یکدیگر چسبیده و مسیر تنفسی را مسدود کنند. این مشکل می‌تواند باعث بروز ناراحتی در تنفس و کاهش کیفیت نتیجه نهایی جراحی بینی شود به همین جهت لازم است در ارتباط با علل ایجاد ، روش های تشخیص ، پیشگیری و درمان چسبندگی بینی اطلاعات کافی کسب کنید.
منظور از چسبندگی بینی بعد از جراحی چیست؟
به گفته جراح بینی کاشان ، چسبندگی بینی به حالتی گفته می‌شود که در آن بافت های داخلی بینی مانند تیغه میانی (سپتوم) ، توربینات ها (شاخک های بینی) یا سایر ساختارهای داخل بینی به دلیل التهاب ، ترمیم نامناسب زخم یا باقی ماندن بافت های اسکار به هم متصل می‌شوند. این چسبندگی ها می‌توانند مسیر هوایی را باریک کرده و تنفس را دشوار سازند. در برخی موارد ، چسبندگی های شدید می‌توانند منجر به مشکلاتی مانند سینوزیت مکرر یا ایجاد مشکلات زیبایی در ساختار بینی شوند.
عکس چسبندگی بینی بعد از عمل
در بخش زیر نمونه ای از بروز عارضه ای به نام چسبندگی بینی را مشاهده می کنید که پس از عمل رخ داده است :
دلایل اصلی چسبندگی بینی بعد از جراحی
دلایل مختلفی می‌توانند منجر به ایجاد چسبندگی در بینی شوند که از جمله مهم ترین آن ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1. التهاب و تورم بعد از جراحی : فرآیند طبیعی ترمیم زخم در بدن می‌تواند باعث ایجاد چسبندگی شود ، به خصوص اگر زخم ها به درستی ترمیم نشوند.
2. عفونت بعد از عمل : عفونت های باکتریایی یا قارچی در ناحیه جراحی شده می‌توانند التهاب را تشدید کرده و منجر به ایجاد بافت اسکار شوند.
3. برداشتن بیش از حد بافت های بینی : در برخی از جراحی ها ، ممکن است پزشک مقدار زیادی از مخاط یا غضروف را بردارد که این امر خطر چسبندگی را افزایش می‌دهد.
4. عدم استفاده از تامپون یا اسپلینت : برخی از جراحان برای جلوگیری از چسبندگی ، پس از عمل از تامپون یا اسپلینت های مخصوص استفاده می‌کنند. در صورت عدم استفاده از این ابزارها ، احتمال چسبندگی بیشتر می‌شود.
5. عدم رعایت توصیه های بعد از عمل : برخی از بیماران ممکن است توصیه های پزشک را به درستی رعایت نکنند و دچار مشکلاتی مانند خشک شدن مخاط بینی یا تحریک بیش از حد بافت شوند که می‌تواند منجر به چسبندگی گردد.
علائم چسبندگی بینی
چسبندگی بینی بعد از عمل جراحی معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که بافت های داخلی بینی به یکدیگر متصل شده و مسیر تنفسی را تا حدی مسدود می‌کنند. از علائم شایع این عارضه می‌توان به گرفتگی مداوم بینی ، دشواری در تنفس از راه بینی ، احساس فشار یا سنگینی در داخل بینی و کاهش جریان هوا اشاره کرد. برخی بیماران ممکن است صدای سوت کشیدن هنگام تنفس را تجربه کنند که نشان دهنده تنگی مجاری بینی است. همچنین ، در موارد شدید ، کاهش حس بویایی و خشک شدن غیرطبیعی بینی نیز ممکن است رخ دهد. اگر این علائم ادامه پیدا کنند ، مراجعه به پزشک متخصص برای ارزیابی و درمان ضروری است.
روش های تشخیص چسبندگی بینی
تشخیص چسبندگی بینی بعد از عمل معمولاً با بررسی علائم بالینی و معاینه دقیق توسط پزشک متخصص گوش ، حلق و بینی انجام می‌شود. پزشک ابتدا با استفاده از اسپکولوم بینی یا آندوسکوپ ، داخل بینی را مشاهده کرده و در صورت وجود بافت های اضافی یا انسداد ، آن را تشخیص می‌دهد. در برخی موارد ، تصویربرداری با سی تی اسکن نیز برای بررسی میزان چسبندگی و تأثیر آن بر ساختارهای داخلی بینی انجام می‌شود. همچنین ، تست های تنفسی مانند رینومانومتری می‌توانند میزان جریان هوا در مجاری بینی را ارزیابی کرده و به تشخیص دقیق‌تر کمک کنند.
درمان چسبندگی بینی بعد از عمل
برای درمان چسبندگی بینی بسته به شدت آن، روش‌های مختلفی وجود دارد:
- داروهای ضدالتهابی و مرطوب کننده های بینی : در موارد خفیف ، استفاده از اسپری های مرطوب‌کننده و داروهای ضدالتهابی می‌تواند به کاهش چسبندگی کمک کند.
- ماساژ بینی : گاهی اوقات ، پزشک توصیه می‌کند که بیمار به آرامی نواحی داخلی بینی را ماساژ دهد تا از اتصال مجدد بافت ها جلوگیری شود.
- عمل جراحی برای برداشتن چسبندگی : در موارد شدید، پزشک ممکن است با انجام یک جراحی کوچک ، چسبندگی ها را آزاد کند و از مواد مخصوص برای جلوگیری از چسبندگی مجدد استفاده کند.
- درمان چسبندگی بینی با لیزر
یکی از روش های جدید و موثر در درمان چسبندگی بینی ، استفاده از لیزر است. در این روش ، پزشک از لیزر برای برش و حذف چسبندگی ها استفاده می‌کند به این ترتیب با دقت بالاتری می توان نسبت به حذف بافت اضافه اقدام کرد همچنین لیزر چسبندگی بینی از بروز خون ریزی و التهاب شدید پیشگیری می کند بنابراین سرعت درمان بالاتری داشته و نیاز به بستری و نقاهت های قابل توجه ندارد.
جهت دریافت مشاوره از دکتر محمد ارمی ، فرم زیر را پر کنید.
